dinsdag 2 juni 2009

"Buenos dias"...... vanuit Pamplona








Buenos dias,

Het heeft vanmorgen heel wat moeite gekost om een internetcafe te vinden in Pamplona.
Ik was eerst naar de bibliotheek gegaan maar daar kon ik geen foto´s uplowden.
Bij het toeristenbureau gaven ze mij 3 adressen: de 1e bestond niet meer, de 2e kon ik niet vinden en bij de 3e lukte het gelukkig wel.
Alleen duurt het uplowden van de foto´s erg lang bij blogger.Ik had liever wat meer foto´s geplaatst maar ik zit hier nu inmiddels 2 uur dus laat ik het hierbij.

Gisteren dus vertrokken uit St. Jean Pied de Port.
Mijn rustdag was heerlijk, ik heb rustig door het stadje gewandeld, geslapen, op het mooie "stille" terras van de herberg L´Esprit du Chemin gezeten. je hebt daar een prachtig uitzicht over het dal.
´s Avonds daar weer een heerlijke maaltijd gehad met weer een ander internationaal gezelschap. Canadezen en ook 2 Australiers.
Was heel leuk om ieders verhaal te horen.

Gisteren dus, om 8.20 uur reed ik het stadje uit via de D933 richting Pamplona of in het Baskisch Iruña.
In het dorpje Arnéguy is de grens met Spanje en daar heb ik maar even een foto van mezelf laten maken door een voorbijganger.
Vlak daarna kwam ik door Valcarlos ( Karelsdal), dit ligt in de vallei waar de legers van Karel de Grote hebben uitgerust na hun terugtocht van enkele veldslagen tegen de Moren.
Bij de pas van Roncevalles ( Puerta Ibañeta)werd het leger aangevallen door de Basken en daar verslagen op 15 augustus 778.

Hierna begint de klim van 16 km.naar de pas van Roncevalles de Puerta de Ibañeta op 1057 meter hoogte.
Deze pas heb ik nu ook genomen door de Pyreneeën. Bij zo´n klim draai ik de knop om en weet dat het een tijdje zal duren voordat ik boven ben, ik neem af en toe pauze en ik loop ook af en toe een stukje. Sommige stukken zijn me te steil en dan kost het me teveel kracht om dat te fietsen; ook verlies ik dan teveel snelheid en als je onder de 7 km. p.u. kom dan val je gewoon om als je bagage op je fiets hebt.
Vooral in de haarspeldbochten die volgen.
Maar je komt vanzelf een keer boven hoor!


Gerard en Geert uit Goirle kwam ik ook weer tegen, ik heb hun in St.Jean bij een restaurantje getroffen en we hebben toen even een praatje gemaakt.
Zij gaan ook naar Roncevalles.
De temperatuur gisteren was 25 graden, dus heerlijk weer.
Om 12.30 uur zie ik het grote kruis boven op de pas en.....ben ik boven!
Wow, dat is een goed gevoel!
En een prachtig uitzicht over het dal natuurlijk.
Er is ook nog een duitse man uit Trier die tegelijk met mij boven aankomt en een paar overwinningskreten slaakt. Toen hebben we van elkaar maar even een foto gemaakt.

Na een afdaling van ´n kilometer kom je in Roncevalles en hier zag ik Gerard en Geert weer die stonden te praten met een paar uit Hooge Mierde: Ien en Jan.
Na Jan zijn voorstel hebben we samen geluncht en dat was erg gezellig.
Ik vertelde over mijn actie en ik kreeg spontaan 20 euro van Jan en Ien en mijn lunch kreeg ik van Gerard en Geert. Geweldig.

Na de lunch hebben we nog even rondgekeken maar de kapel en museum waren dicht natuurlijk. Het was 13.00 uur en ging pas om 16.00 uur weer open.
Hoewel je hier een hele mooi stempel kunt krijgen ga ik daar niet op wachten.
We hebben nog even foto´s gemaakt en daarna ging ieder weer zijn eigen weg.

Ik ben doorgefietst naar het dorpje Zubiri en heb vannacht een een pelgrimsherberg overnacht.
Ik kwam daar nog een nederlands meisje tegen en nog 3 Canadezen die ook in dezelfde refuge in St.Jean zaten als ik.
We zijn ´s avonds samen gaan eten.
Deze herberg is vrij groot en het was maar goed dat ik mijn kleine fleecedekentje niet terug gestuurd heb naar huis want hier kreeg je geen deken. Er wordt verwacht dat je een slaapzak bij je hebt.


En vanmorgen heb ik de 20 km. naar Pamplona gefietst en daarom was ik al om half 10 in deze drukke stad.
Ik reed Gerard en Geert onderweg ook weer achterop, zo zie je elkaar steeds weer.
Zometeen fiets ik weer verder richting Puenta la Reina.
Het is inmiddels 14.30 dus laat ik het hierbij.
Het is hier nog steeds mooi weer, heerlijk. Ik hoop voor jullie ook.

tot de volgende keer, liefs Betsy

zondag 31 mei 2009

Fata Morgana? ... nee, de Pyreneeën











Allereerst kunnen jullie het vervolg van mijn vorige bericht ook lezen;
dat vorige bericht heb ik daar verder afgemaakt.

Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve reacties!

Inmiddels ben ik gisterenavond aangekomen in St. Jean Pied de Port!! De Pyreneeën.
De eerste glimp hiervan zag ik eergisteren tussen Castets en Dax.
Elke keer al ik de bergen weer voor het eerst zie twijfel ik of ik het wel goed zie.
Je ziet de besneeuwde toppen in de verte heel vaag en wat later blijken ze ook echt te zijn.
Geweldig mooi.


Vanaf Soulac sur Mer ben ik langs de kust blijven fietsen. Over het algemeen zijn de fietspaden prima maar af en toe was er ook een heel slecht stuk.
Dan moet je heel geconcentreerd blijven om niet in een gat te rijden.
Bij een afdaling schiet er wel vaker zo'n beeld door mijn hoofd; wat er fout zou kunnen gaan.
Bij een vaart van 35-40 km p/u kan een steentje of kuiltje al genoeg zijn om je voorwiel dubbel te laten klappen zodat je met een salto mortale in de berm terecht komt of nog erger.
Dus het blijft opletten!

Het weer is heel erg mooi geworden, erg warm zo'n 28-32 graden en de hele dag zon.
Dus nu zoek ik graag de schaduw op.

Met mijn broer Jan contact gehad over mijn bagage en waar ik die zal achterlaten.
Ik denk dat het slim is om inderdaad zoveel mogelijk spullen terug te sturen naar Nederland voordat ik bij de Pyreneeën ben.
Afgesproken dat ik de spullen achterlaat bij Routiers Castets.(leuke zoeker voor mijn ANWB collega's!)
Daar zal een chauffeur van Brewel uit Breda, waar mijn broer voor werkt, zaterdag mijn bagage meenemen.
Dat bedrijf rijdt wekelijks een aantal keren naar zuid Frankrijk en Spanje met bloemen; mooi dat het zo geregeld kan worden. Bedankt broer!

Mijn route gaat daarom een beetje afwijken van het boekje.
Ik ben langs de kust blijven fietsen via Hourtin Plage, Carcans, Lacanau, naar Cap Ferret.

Ergens onderweg fietsten Georgette en Peter mij achterop.
Zij komen uit Leek en ik zag hen voor het eerst in Cambrai en later nog eens vlakbij Poitiers.
Samen kopje koffie gedronken terwijl we op het pontje moesten wachten.

Wat een prachtig gezicht in Cap Ferret: het grote Bassin 'd Arcachon en aan de overkant Dune de Pyla.

We nemen gezamenlijk het kleine fiets-voetgangers-pontje naar Arcachon, in Cap Ferret.
Wel moet eerst alle bagage van de fiets en aan boord gehesen worden en daarna worden onze fietsen ergens op het kleine dek vastgezet.
Er kunnen ongeveer 20 passagiers mee. Het is schitterend weer en na 40 minuten worden we afgezet bij de pier aan de noordwest kant van Arcachon.
Wat lijkt dit een mondaine stad zo na alle eenvoud van het platteland.





Van Arcachon besluit ik door te rijden naar Mimizan en moet ik dus langs Dune de Pyla en dat is een behoorlijke klim die ik ook loop trouwens;
Het is wel een eind, zo'n 60 km., naar Mimizan maar ik wil hier wat tijdwinst maken en dan kan ik de dag erna in Castets zijn.
Ik wil proberen om in het weekend in de Pyreneeën te zijn.
Het is 8 uur 's avonds als ik een hotelletje neem in Mimizan en ik er 120 km op heb zitten.
Hier kan ik ook mooi mijn spullen even sorteren en klaar maken om morgen af te geven in Castets.
Ik vraag aan de hotellier of hij misschien een weegschaal heeft zodat ik mijn spullen even kan wegen.
Dat kon en toen ben ik nogal geschrokken van het gewicht wat ik bij me had!!
Heb ik daar echt dat hele stuk mee gefietst?
Wat terug gaat naar Nederland is 12 kg.
Wat ik verder mee ga nemen 16 kg. Dus dat zal gaan schelen!
Daar komt dan nog wel het eten en drinken bij.

De volgende dag was ik rond de middag in Castets; Het is bijna allemaal vlak en fietst gemakkelijk.
Toen ik wegging in Castets was het behoorlijk wennen aan zo'n lichte fiets!!!
Ik zwieberde ( ja Frits... da's Brabants voor wiebelen) behoorlijk in het begin.
Geen voortassen en rackpack met tent en andere kampeerspulletjes meer;alleen mijn stuurtas, achtertassen en een kanozak met regenkleding heb ik nu nog.
Mijn boeken die ik had meegenomen zijn nog niet open geweest! Ik ben er nog niet aan toegekomen dus die heb ik ook terug gestuurd net als nog wat andere zaken die ik weinig gebruikt heb.
Voor het slapen heb ik alleen mijn lakenzak en een kussensloop bij me want in de hostals en refugio's zijn altijd dekens en kussens.

Bij routiers Castets loopt ook de D947 rechtstreeks naar Dax en dat is 16 km.
Ik besluit om langs deze weg te rijden omdat het niet druk is op dat moment en niet langs de route via Taller zoals in mijn boekje.
Ik vlieg!
Ik wil proberen nog tot Peyrehorade te komen en dat lukt gemakkelijk.
De weg naar Dax een één lange rechte en vlakke weg en ik ben daar om 2 uur.

Eigenlijk wil ik nog proberen om hier naar de kapper te gaan en als ik daar ben kan ik ook meteen geholpen worden. Prima, want het is heel erg warm en dan heb ik ook meteen een pauze.
In de namiddag vertrek ik weer uit Dax nadat ik ook nog een mooie stempel gehaald heb bij het toeristenbureau.




De 20 km. naar Peyrehorade gaan prima en mijn fiets voelt zo licht als een veertje.
Een paar kilometer verder ligt het plaatsje Sorde l'Abbaye en hier zoek ik de pelgrimsrefuge op.
Midden in het dorpje staat een oud baasje en hij wenkt me en vraagt of ik onderdak zoek. Ja, dus.
De refuge is er tegenover.
Hij is de beheerder en schrijft me in en zet een stempel in mijn paspoortje.
Ik ben alleen in de refuge en loop nadat ik gedoucht heb nog even naar het pleintje bij de kerk en drink nog wat.

De volgende dag, en dat was gisteren dus het laatste stukje van de route deel 2, het stuk naar St. Jean Pied de Port.
Het is prachtig en ik vind het geweldig om weer in de Pyreneeën te zijn.
3 Keer zijn we hier op vakantie geweest en het is hier zo mooi......
En nu fiets ik hier zomaar!

Elke dag realiseer ik mij wat een geluk ik heb dat ik dit kan doen en dat ik een bevoorrecht mens ben!

Toen ik hier gisteren in St.Jean via de oude weg langs la Madeleine binnenkwam, had ik weer geluk.
Ik zocht het adres van de refugio en toen ik daar voor de deur stond hing de eigenaar net een briefje op de deur met: " nog 1 plaats vrij" erop!!
En die kon ik krijgen. Super.

Nu, vandaag een rustdag en ik zit op een computer van het pelgrimsbureau aan de Rue de la Citadelle.
Hier tegenover heb ik vannacht geslapen in een heel mooie pelgrimsrefuge L' Esprit du Chemin. Deze is van nederlanders en gisterenavond heb ik samen met anderen die er ook verblijven, gegeten.
We zaten met 22 mensen aan tafel en hebben heerlijk gegeten.
Het was een internationaal gezelschap, er waren mensen uit o.a. Denemarken, Italie, Duitsland, Canada en Frankrijk natuurlijk.
Ik ben de enige die op de fiets is, de anderen zijn allemaal lopers.
De gastvrouw vertelt aan de anderen, over mijn actie voor KWF Kankerbestrijding.
Ik zelf ook natuurlijk en ze vinden het allemaal geweldig; dat geeft een heel goed gevoel.

St.Jean Pied de Port is een heel oud historisch stadje en ligt aan het riviertje de Nive.
De naam betekent: het begin van de tocht door de Pyreneeën.
Er is nog een stuk stadswal en er zijn 3 stadspoorten en het hoofdstraatje heeft een helling van wel 15% denk ik.
Vanaf hier zal de sfeer ook anders worden want er zijn jaarlijks duizenden mensen die hier vandaan op pelgrimage naar Santiago gaan.
Dat is hier al heel duidelijk te merken in de nauwe straatjes.
Er wordt veel onderdak aangeboden aan pelgrims.










Vandaag ga ik daar lekker van genieten, want morgen begin ik aan het laatste deel van de Jacobsroute: St.Jean Pied de Port > Santiago.
Nog ca. 850 km. te gaan.

Tot nu toe afgelegd van deze route vanaf Haarlem: 1518 km.
Totaal afgelegde kilometers vanaf Assen: 1856 km.

Ik kan hier mijn foto's niet op de computer zetten dus ik ga kijken of er nog een andere plek is waar ik dat kan doen.
Dus de foto's volgen nog.

vervolg:
Ben even weggeweest, en kom er net achter dat het Pinksteren is!
Hier beneden in het straatje bij de kerk, hoorde ik heel mooi zingen en ben de kerk even binnengegaan. Er stonden buiten ook mensen mee te zingen.Dat gaf toch wel een speciaal gevoel.
Toen kreeg ik in de gaten dat het Pinksteren is vandaag. Ik kan dus ook niet naar bibliotheek voor een andere internetaansluiting voor mijn foto's.
Die moeten maar even wachten, wel jammer want ze zijn erg mooi.

Oh ja, gisterenavond was hier een groep Amerikanen die ook de Chemin de Compostelle gaan fietsen.
Ze waren met ca. 20 jongeren en gaven een optreden met zang en jongleren.
Op deze manier zamelen ze geld voor hun onderhoud in.
Nog even met hun gekletst; was leuk.

Vanmorgen was ik in mijn kamer die uitkijkt op het hoofdstraatje en ik hoorde plotseling paardenhoefjes. Wat is dat?
Ik keek door het raam en daar kwam een man en een meisje met een volgepakte ezel voorbij lopen. Ik snel naar beneden met fototoestel en hem even aangesproken.
Het is een Zwitser die met zijn dochtertje van 10 jaar en de ezel de route naar Santiago loopt. Prachtig.

Oh ja, nog ter jullie informatie; ik heb, echt waar, nog steeds geen last van zadelpijn of anders damesleed!!

Trouwens gisteren toen ik bij La Madeleine het laatste heel steile klimmetje opliep in St.Jean, kwamen me 2 mannen al hijgend achterop rijden.
Ze komen uit Hapert en zijn 2 weken geleden vertrokken!
Ze hadden noodgedwongen de afgelopen 2 dagen moeten rusten omdat een van hen heel erg last had van zijn billen en hiervoor zelfs naar de dokter moest.
Ze willen over 2 weken in Santiago zijn!


dat was het eerst weer even,

heel veel liefs Betsy