woensdag 17 juni 2009

Geweldig bericht voor mijn actie tbv KWF Kankerbestrijding !!!!!

Hallo allemaal,

Nog even een berichtje uit Santiago.
Ik ben hier nog tot vrijdag en ga zaterdag nog langs mijn familie in Eindhoven en zal dan waarschijnlijk zondag weer in Assen zijn. (misschien maandag)
Het is hier nog steeds geweldig.
Het is prachtig om elke dag weer nieuwe mensen te zien aankomen, lopend of op de fiets; en dan de glunderende trotse gezichten van iedereen.
Veel emoties ook, stromende tranen en uitbundige kreten!!

Zo heb ik nu al een aantal bekenden weer gezien.

Onderweg heb ik ook niet stil gezeten voor mijn actie natuurlijk.
Zo ontmoette ik Ben Visser uit Utrecht een aantal dagen geleden.
Hij is in maart vanuit Nederland te voet vertrokken naar Santiago.
Toen ik hem voorbij fietste hoorde ik hem nederlands praten en tegelijkertijd zag hij mijn KWF Kankerbestrijding shirt.
Dus toen ben ik gestopt, en hebben we samen een stukje gelopen en natuurlijk elkaar verteld over onze tocht.

Hij heeft ook een weblog: benevenweg.web-log.nl en zal op 5 september in de Reehorst in Driebergen een presentatie geven over zijn tocht.
Hiervoor zocht hij nog een " goed doel ", want van de entree wil hij een deel aan een goed doel schenken.
Nu wil hij dat aan mijn actie doneren.
Is het niet super?? Ik heb er tranen van in mijn ogen.
Hij verwacht nog al wat mensen, en van elke bezoeker wordt 5 euro aan mijn actie gegeven.
Ik heb er geen woorden voor...

Ik heb ook mijn fiets naar het transportbedrijf gebracht en toen moest ik zowat huilen toen ik hem achterliet.
Klinkt misschien een beetje raar maar zoals jullie weten was "my bike, my home" geweest de afgelopen weken en dat ik nu niet verder fiets is vreemd en doet ook wel een beetje pijn. Als ik de tijd had gehad, had ik graag ook terug gefietst of nog verder Portugal in of zo.
Maar goed het zit er eerst op en ik ga als ik thuis ben eerst met Ingrid, mijn promotor van KWF Kankerbestrijding om tafel, of ik de actie van half juli ook kan verlengen naar september misschien.

Hierbij ook nog de laatste km. standen:

van Haarlem naar Santiago de Compostela gefietst : 2379 km

van Assen naar Santiago de Compostela gefietst : 2890 km.

liefs Betsy

maandag 15 juni 2009

SANTIAGO DE COMPOSTELA!!!

Hallo allemaal.

Nou ...ik ben er.




Vanmiddag rond 12 uur aangekomen op het plein bij de kathedraal.



Geweldig, het voelt super en ook een beetje vreemd en ook weer heel bijzonder.
Ook de laatste dagen gingen prima hoewel ik ´s middags wel kon merken dat het klimmen wel zwaarder werd.
En het blijft heuvelachtig tot op het laatst.
In de stad heb je ook nog een steil stuk om bij het oude centrum te komen.
Heel imposant, de oude gebouwen, de straatjes, pleintjes.
Het is nog steeds prachtig weer, dus wat heb ik geluk.

Tegelijk met mij kwamen Bert en Hans ( Groningen en Zuidlaren) ook aan.
En even later nog een aantal anderen ook weer gezien.

Na de eerste euforie ben ik direkt naar het pelgrimsbureau gegaan en heb daar mijn laatste stempel gekregen en het Compostelaat.
Dat is een mooi papier, een bewijs dat ik op eigen kracht de pelgrimsweg naar Santiago heb afgelegd.


Die wordt natuurlijk, samen met mijn pelgrimspas, ingelijst!

Daarna een hotelletje gezocht ( met bad!) en dat is gelukt midden in het centrum.
En nu ga ik maar eens lekker eten en genieten van deze mooie stad.

Morgen breng ik mijn fiets naar Soetens Transport, zodat die vrijdag mee kan naar Nederland.
Ik weet nog niet precies wanneer ik terug ben, ik denk begin volgende week.
Misschien ga ik nog naar vrienden in Zuid Frankrijk.
Moet nog boeken voor de terugreis en ga dat morgen bekijken.

Heel erg bedankt alvast voor jullie reacties en tot gauw.
Ik laat op mijn weblog wel weten hoe het verder gaat.

liefs Betsy

Aankomst Santiago del Compestella !!

Betsy is vandaag aangekomen in Santiago del Compestella !!! Haar doel is bereikt!!! Ze zal ons zo spoedig mogelijk hierover berichten! Ik had het voorrecht om foto's bij haar verhaal te plakken. Vandaar dat ik nu ook dit bericht aan jullie kan doorgeven. GEFELICITEERD BETSY !!! lieve groet van Alma

zaterdag 13 juni 2009

Cruz de Ferro en Cebreiro

Hallo allemaal

Gisteren aan het eind van de middag had ik in de Albergue waar ik toen was, mijn weblog bijgewerkt.
Helaas gebeurde er iets waardoor mijn tekst, die ik na ruim een uur net klaar had, in een keer was verdwenen! Dus dat was niet leuk. Ik had toen even geen zin om het op dat moment opnieuw te doen dus vandaar 1 dag later.

De vorige keer was ik in Villarente. Als ik de draad weer moet oppakken ga ik alles even teruglezen. De plaatsnamen van allerlei dorpen en stadjes zijn niet meer te onthouden dus heb ik routeboek er ook bij.

Van Villarente ben ik met Stephan naar Leon gefietst en daar hebben we afscheid genomen; ik wilde wat monumenten in die stad bekijken en Stephan wilde doorfietsen.
Bovendien vind ik 1 dag zo samen fietsen wel genoeg; ik vind het fijn om zelf op mijn gemakje dingen te bekijken of te bepalen wat ik ga doen.
Leon is ook weer een prachtige stad met de kathedraal en ook het Casa de Botines ,een gebouw van architect Antoni Gaudi.
Ik heb ook nog de koninklijke basiliek San Isidoro bekeken.
Deze is uit de 11e eeuw en een van de grootste vroegromaanse bouwwerken.
Hij staat op de fundamenten van een Romeinse tempel.
Er staat ook nog een luxe parador (hotel) en dit gebouw was oorspronkelijk een pelgrimshospitaal.

Na Leon ging de route weer verder over een heuvelachtige weg door kleine dorpjes.
Ik zie nog steeds veel ooievaars; tientallen nesten op bijna elke kerk in elk dorpje.



Voor Hospital de Orbigo kwam ik Hans en Bert weer tegen; we hebben toen in Hospital foto´s gemaakt op de beroemde brug daar. Deze is van oorsprong Romeins en is uniek vanwege zijn lengte met 18 bogen!

Daarna reden we door naar Astorga en dit vond ik zo´n mooi stadje dat ik daar wilde blijven. Het was inmiddels 18.00 uur. Hans en Bert wilden nog verder dus die gingen door en ik ging in de Albergue.
Dit keer op een 4 persoons kamer die deelde met 2 Franse dames die de Camino lopen.

De volgende morgen ben ik lekker rustig door Astorga gelopen, alleen als je in een museum wilt moet je wachten tot 11.00 uur, en dat duurde mij te lang dus ben ik om 10 uur weggegaan.

Astorga





Het stuk van de route wat hierna komt gaat over de Montes de Leon, naar Cruz de Ferro en is een pittig stuk; maar ik dacht ik zie wel hoe ver ik kom.





Het was weer een prachtige dag en je komt door een paar hele kleine dorpjes die nog maar door enkelen bewoond worden.


De rest van de huizen is ingestort of is een echte bouwval.
Maar toch heb je in deze 3 dorpen, El Ganzo (1030 m.), Rabanal (1150 m) en Foncebadon ( 1425 m) wel een Albergue en je kunt er ook eten en drinken krijgen.

Na een aantal fikse klimmen over 10 km. kom je bij het Cruz de Ferro op 1500 m.
Dit is een simpel ijzeren kruis dat bovenop een boomstam staat.


Het is heel eenvoudig maar toch indrukwekkend en een eeuwenoud monument op een markant punt van de route.
Het zou een bemoedigend teken zijn voor de pelgrims dat zij Santiago wel zouden halen.
Symbolisch legden ze dan een deel van hun last af door het gooien van een steen op de grote hoop aan de voet van het kruis.
Op die manier sloten ze zich aan bij hun voorgangers.
Het is nu nog steeds de gewoonte om van huis af een steen(tje) mee te nemen en het gebruik in ere te houden.
Het kan een symbolisch gebaar zijn omdat men een nieuwe fase op zijn levensweg inslaat. Je ziet er nu dan ook allerlei gedichtjes soms ter nagedachtenis.
Mijn steentje met ligt er nu dus ook bij!

Onderweg kwam ik ook 2 Duitse heren tegen en we hebben bij het Cruz foto´s van elkaar gemaakt.
Na deze top volgde een lange afdaling van 8 km.



Onderweg heb ik zo genoten; het is zo´n mooie wereld daar dat ik vaak gestopt ben omdat ik anders te snel beneden zou zijn.
Ik kwam nog een schaapskudde tegen en ik zag in de verte 2 grote Steenbokken met elkaar vechten.

a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1AInNDiJDyPQrHy5p08Nfq-pSNLIDRXm4RbaS8g8Oo3Yqm-EmKy3JMdFk-5FbI6b0qkem3dMcoVIvKwRIoDrO7eWQOUqa7fsUH9QOZQolY11pEF4Vjl5kO6o77aQDE9phx-23BCtfJiD3/s1600-h/IMG_1286%5B1%5D.jpg">













In Molinaseca heb ik weer overnacht in de Albergue.

Hoe gaat het nou in zo´n Albergue?
Je kunt daar slapen en meestal ook eten ( wat de pot schaft) als je een pelgrimspaspoort hebt.
Deze herbergen zijn dus speciaal voor pelgrims.

Herberg in Ruitelan




Je hebt gemeentelijke en particuliere. Deze laatsten zijn over het algemeen wat beter maar ik heb ook wel in mooie van de gemeente geslapen.
Er zijn een aantal slaapplaatsen varierend tussen de 6 tot wel 60 personen.
Meestal verdeeld over een aantal kamers. Er zijn douches en wasplaatsen om je kleren met de hand te wassen en te spoelen en vaak ook wel een wasmachine.
Ook is er vaak een keuken met kookplaat, koelkast, en serviesgoed. Alles dus voor gemeenschappelijk gebruik.
De sfeer is erg afhanekelijk van de hospitalero, dus degene die daar de scepter zwaait.
Sommigen maken het echt leuk, zorgen voor heerlijk eten en een gezellige sfeer.
´s Middags vanaf een uur of 3 kun je er terecht en ´s morgens moet je om 8 uur ongeveer weer weg zijn.


De wandelaars die ik aantref ´s middags zitten er dan wat gelaten en erg vermoeid bij natuurlijk. (Fietsers soms ook hoor)
Het gezucht en gekreun en het geknisper met pleisters en tape voor de opgelopen blaren is niet van de lucht.
Groot respect heb ik voor de wandelaars die elke dag zo ongeveer 20-25 km. van de route lopen over het vaak hele ruwe kiezelpad van de Camino.

De meesten die in de herberg aankomen gaan eerst douchen en de kleren wassen en ophangen. Voor de was zijn altijd waslijnen en rekjes.
Mijn kleren, en van de meesten, zijn van speciaal materiaal wat snel droog is en bovendien is het hier normaal gesproken zo warm dat het heel snel droogt.

Gisteren en vandaag heb ik nog 2 passen gedaan op mijn route.
De Cebreiro is een hele bekende onder de Santiago gangers en daar kwam ik vandaag overheen.
Om half 8 vanmorgen zat ik op de fiets en om 11.00 uur was ik op de pas en iets later in het dorpje.
Weer een hoogtepunt!

Nu dus in Sarria en Santiago komt in zicht!
Nog ca. 130 km. te fietsen dus ik denk dat ik maandag of dinsdag zal aankomen, als alles goed gaat.

Van de route Haarlem-Santiago nu gefietst : 2248 km.
Totaal vanaf Assen gefietst : 2595 km.

Mijn volgende bericht zal dus vanuit Santiago zijn!

lieve groeten, Betsy

dinsdag 9 juni 2009

Nog 8 km. naar Leon

Hallo allemaal

gefietst van traject Haarlem Santiago: 2019 km
totaal gefietst : 2367 km.

Nogmaals allen bedankt voor de leuke reacties.
Familie en oude vrienden uit mijn geboortestreek de Maaskant, vrienden, collega´s .
Leuk om wat van jullie te horen!In Burgos zag ik trouwens een bus staan van Maaskant Reizen uit Lith!
En niet te vergeten mijn KWF promotor Ingrid die me met haar "peptalk" ook steeds weer weet te verrassen.

Vandaag inmiddels in de provincie Leon aangekomen.
De Meseta heb ik zo´n beetje achter me gelaten.
Het waren 4 dagen met veel tegenwind en dat is best zwaar.
Bovendien is de temperatuur ook flink gedaald, ´s morgens zo´n 10 graden en midden op de dag rond de 20 graden. Dat is niet echt warm en daarom had ik mijn tight en fleecevest aan.

Ook de handschoentjes weer uit mijn tas gehaald. Die fietshandschoentjes lijken misschien een beetje pedant maar ze hebben wel degelijk een functie.
Mijn handschoentjes hebben op de handpalm n.l. gelkussentjes en dat scheelt in het opvangen van schokken en dat voelt prettig.
Bovendien is het bij koeler weer ook lekker omdat je dan geen koude handen krijgt.
Alleen sinds het zo warm was de afgelopen 2 weken had ik ze niet meer aangedaan.
Want dan krijg je een ander probleem.
Doordat je huid flink is verkleurd door de zon is het een beetje een raar gezicht als je handen dan zo wit afsteken doordat je handschoenen hebt gedragen.
Je kunt raden wat het dragen van een fietsbroek nu met mijn benen heeft gedaan!

Ik ben nu in het dorpje Villarente en dat ligt 8 km. voor Leon.
Vandaag heb ik samen met Stephan gefietst.
Stephan komt uit Zwitserland is ook vandaar vertrokken.
Hij is 24 jaar en doet deze tocht nadat hij zijn studie economie heeft afgerond.
We hebben elkaar vorige week in Navarrete voor het eerst getroffen in het hostal daar.
Gisteren fietste hij me achterop en hebben we samen ook een stuk gefietst en we kwamen elkaar gisterenavond weer tegen en dezelfde albergue.
Vanmorgen samen het laatste stuk over de Meseta gefietst.
In Sahagun heb ik bij de fietsenmaker de remblokjes achter nog laten vervangen.
De voorblokjes had ik al een keer vervangen.

Nog steeds ontmoet ik veel mensen, het worden er haast teveel om daar allemaal wat over te schrijven maar een paar noem ik nog.
Bijv. Hans en Bert uit Zuidlaren en Groningen.
Een echtpaar uit Bleiswijk.
Een Spaanse moeder en dochter die samen de Camino lopen maar elk jaar een bepaald traject.

Ook heb ik Australiers en Koreanen ontmoet.

Vanaf morgen schijnt het trouwens weer warmer te gaan worden.
De laatste 2 trajecten van elk ca. 200 km. heb ik nog voor de boeg en nog steeds heb ik er zin in!
De "Montes de Leon" zijn al in zicht gekomen en in de laatste trajecten komen nog 2 passen en heel wat klimmen en klimmetjes.

Wisten jullie trouwens dat:

ik het heel handig vind om mijn tasje met camera voorop mijn stuur te binden zodat ik mijn stuurtas niet steeds hoef open te maken wanneer ik een foto wil maken.

als je een dorp of stad(je) uitgefietst bent het slim is om nog eens achterom te kijken, dat levert soms hele verrassende plaatjes op.

dat ik inmiddels de creme voor mijn gezicht ook in mijn haar gebruik.

dat ik nog steeds met baby zeepvrije gel douche, haren en kleding was.

dat ik mijn fietskleren gelijk mee onder de douche neem en ze daar meteen was en uitspoel.

In de albergue ( overnachting 7 euro; avondmaaltijd 10 euro) waar ik nu ben staan 2 computers, daarom hier nog maar een nieuw verslagje.
Alleen ik kan hier mijn foto´s niet plaatsen dus die komen de volgende keer.

De komende dagen dus het traject naar Foncebadon en de pas 1500 meter naar Cruz de Ferro voor de boeg.

Allemaal heel veel groetjes, Betsy

zondag 7 juni 2009

de Meseta, de Spaanse Hoogvlakte Tierra de Campos

Hallo allemaal,

Via Pamplona, Tiebas, Puenta la Reina, Estella, Navarrete, Najera, Sto. Domingo de la Calzada, Belorado en Burgos komt mijn bericht dit keer uit Castrojeriz.
Jaaaa, door al die stadjes en dorpjes ben ik gekomen.

gefietst van route Haarlem-Santiago : 1893 km.
totaal gefietst vanaf Assen : 2240 km.

Het laatste is om en nabij, want mijn km.teller is onderweg stuk gegaan en in Noyan(FR.)al vervangen (had ik dat eigenlijk al geschreven?).
Maar gisteren liet ik mijn fiets vallen, d.w.z. ik liet, toen ik stil stond het stuur los en toen sloeg het voorwiel natuurlijk om en viel de fiets op de grond; ik weet niet hoe maar toen is ook de km. teller op 0 gesprongen denk ik want de stand begon weer bij 0! Maar goed dat ik de standen opschrijf!

Na Pamplona heb ik de route genomen via Cizor en Campagnas naar Tiebas en heb daar gratis overnacht in de plaatselijke Albergue.
De volgende ochtend was ik om 7.30 uur al vertrokken en moest ik eerst een stukje langs de drukke N 121 fietsen voordat ik op de rustige NA6010 kwam die richting Puenta la Reina gaat.

Iets daarvoor kom je langs een heel mooi plekje, de kapel Ermita de Eunate.
Ik had daar al over gelezen maar het advies om deze kapel te bekijken,van Jan (uit Hooge Mierde, bedankt Jan!)heb ik ook opgevolgd.
Het was zo mooi die ochtend, ik was om 8.15 uur al op deze bijzondere plek.
Een eindje van de weg af, tussen de graanvelden, staat de acht-hoekige kapel uit de 12e eeuw.
Prachtig, ingetogen, zo in het landschap.

Kerkje Sta. Maria de Eunate:






En, ik was er alleen. Eerst heb ik een poosje op het muurtje gezeten en alles in me opgenomen en heel erg genoten van dat moment. Daarna natuurlijk een paar foto´s gemaakt.

Daarna door naar Puenta la Reina;
Daar ontmoette ik een Belg, Luc, die dezelfde fiets had als ik. We zijn maar even samen een "koffietje" gaan drinken.
Door de Rua Mayor kom je over de beroemde 900 jaar oude stenen boogbrug over de Rio Arga. Prachtig.
Ook heb ik daar de Jacobskerk nog bekeken. Die is van binnen rijk versierd met veel bladgoud. Zelf houd ik meer van de sobere eenvoud in een kerk. Bovendien komt bij mij dan de vraag naar boven: hoe komt de kerk aan al deze rijkdom.(en macht?)

Ik op de brug van Puente la Reina




Maar het eeuwenoude, het historische en het besef dat zoveel eeuwen, duizenden en duizenden deze plaatsen bewoond hebben en deze Camino gelopen hebben, maakt wel grote indruk op mij.
De gebouwen, de stenen, de poorten, de straatjes en de bruggen, alles ademt geschiedenis uit.
Ik zie huizen uit het jaar 1500! Toen was Rembrandt nog niet eens geboren en hadden we nog geen Gouden Eeuw gehad!
Dat besef maakt het allemaal heel bijzonder.

Na Puenta la Reina kom ik in Estella. Het is deze dag wel heel erg warm, puf!
Ik zie op mijn thermometertje: 34 graden.
Vanaf Royan al, heb ik nog steeds mooi weer gehad.

Iets na Estella ligt aan de voet van de imposante berg Monte Jurra het Monasterio de Irache; dit is een van de oudste kloosters van Navarra. Ene Garcia de Najera vestigde hier in het jaar 1050 al een onderdak voor pelgrims, dus nog eerder dan Roncesvalles.
Het is 14.00 uur als ik daar aankom en zou dus tot 17.00 uur moeten wachten als ik het wil bezoeken. Jammer, maar dat komt dan een volgende keer maar.
Bijna alles in Spanje is ´s middags gesloten zo globaal tussen 13.30 en 17.00 uur.

Het is alleen jammer dat vlak tegen het klooster aan, een bodega ligt.(wie heeft dat bedacht?)
Dat is een fabriek waar ze wijn bottelen. Blijkbaar hebben die de locatie een beetje "goed" willen maken want je kunt daar buiten gratis wijn tappen!

Ik neem bij het pleintje voor het klooster maar even pauze in de schaduw van de Platanen. Er is ook nog een Duits echtpaar en een een Duits meisje. Even samen gepraat. Een kilometer verder is een camping die ook trekkershuttenen bungalows verhuurd.
Ik besluit om het voor die dag voor gezien te houden, huur een trekkershut en neem een menu in het ernaast gelegen hotel-restaurant en ga lekker vroeg naar bed.

Als ik de volgende morgen wakker wordt hoor ik een Wielewaal!( Ja.., Harm, Alie, Wouter en Janske!)
Trouwens, die heb ik nu al vaker gehoord en is hier minder zeldzaam dan in Nederland.
Ik weet trouwens ook waar al de mussen uit Nederland zijn gebleven..... die zijn allemaal naar Spanje geëmigreerd!.
´s Morgens is het een kabaal van alle vogels, en daar zijn een heleboel mussen bij. Ook zie ik heel veel zwaluwen.
Oh ja, wat ook leuk is? Heel veel ooievaars hier!
Op heel veel kerkjes hebben ze een nest gebouwd. Soms hangt het wat scheef gezakt op een ornament of op een uitstekende rand.

Mijn volgende overnachting is in een hostal in Navarrete. Een heel mooi prive hostal trouwens.Ik slaap op een kamer samen met een echtpaar uit de buurt van Antwerpen, een Zwitserse jongen die ook op de fiets is en een vrouw uit Ierland.
´s Avonds in het stadje zijn we samen gaan eten en om 21.00 uur lagen we allemaal, moe en voldaan, op bed.

Al een paar keer is het gebeurd dat mensen, die ik overdag tegen ben gekomen in mijn fietskleding, mij ´s avonds niet herkennen als ik ze weer tegenkom in "gewone" kleren en zonder helm natuurlijk. Als ik ze aanspreek weten ze het wel weer en dat is heel grappig.


Landschap onderweg richting Burgos


Via Belorado ben ik gisteren in het mooie Burgos gekomen. Een stad die echt de moeite van een bezoek waard is.


Burgos

Het landschap is inmiddels wat veranderd en na Burgos ben ik via een aantal "klims" zo langzaam aangekomen bij de Spaanse Hoogvlakte, de Meseta die hier Tierra de Campos heet.
Ik citeer hier de schrijver Clemens Sweerman:

" Met enkele hellingen klimt de route tot op de glooiende hoogvlakte van Spanje, de Meseta, waar het ´s zomers behoorlijk warm kan zijn.
Het landschap verandert sterk met eindeloze graanvelden en dorre vlakten tot aan de horizon. Dit gebied wordt Tierra de Campos genoemd.
De fietser vormt in deze uitgestrektheid een nietig stipje dat langzaam vordert langs kleine dorpjes, verzonken in de kleuren van het land.
Meestal biedt een windje enige verkoeling.
Zorg voor voldoende watervoorraad waarmme de afstanden ruim zijn te overbruggen.
Voor wandelaars vormen deze monotone vlakten zware trajecten."


Meseta, Tierra de Campos


En daar ben ik nu dus.
Het eerste kleine deel heb ik vandaag gehad.
Het was alleen niet zo heel warm, zo´n 22 graden denk ik maar er stond wel een behoorlijke wind. Zuidwesten wind, wind tegen, dus.
In deze plaats zag ik de camping met albergue en internet!
Eigenlijk had ik nog 1 dag in Burgos willen blijven om daar ook mijn weblog bij te werken, maar het internetcafe was dicht op zondag.
Vandaar dat ik vanmorgen toch besloot om door te fietsen en maar te zien wat ik tegen zou komen.

Wat nog leuk is om te vertellen:
In Zuid Frankrijk was het me al opgevallen dat de wielrenners die ik tegenkwam me begroetten door hun hand op te steken.
Dat zijn van die profi uitziende jongens met van die blitse pakjes aan.
Nu in Spanje is het nog steeds zo dat ik begroet wordt en vaak roepen ze ook nog:
"Bon Camino". Dat is toch wel leuk. Blijkbaar hebben ze respect voor iemand die met bepakte fiets door heuvels en bergen fietst. Hoor ik er nu ook een beetje bij?(grapje!)

Oh ja, het was me eerder ook al opgevallen bij het teruglezen van mijn verhalen dat ik tegenwoordige, verleden tijd en de persoonvorm nogal eens afwissel.
Ik hoop dat jullie me dat niet kwalijk nemen. Ik heb nog veel meer verhalen maar als ik alles nu moet schrijven ben ik een dag bezig.
Als mijn boek nog eens wordt uitgegeven dan kunnen jullie alles lezen. ( haha,grapje)

Nou lieve mensen, tot een volgende keer,
van een nog steeds elke dag genietende,

Betsy

dinsdag 2 juni 2009

"Buenos dias"...... vanuit Pamplona








Buenos dias,

Het heeft vanmorgen heel wat moeite gekost om een internetcafe te vinden in Pamplona.
Ik was eerst naar de bibliotheek gegaan maar daar kon ik geen foto´s uplowden.
Bij het toeristenbureau gaven ze mij 3 adressen: de 1e bestond niet meer, de 2e kon ik niet vinden en bij de 3e lukte het gelukkig wel.
Alleen duurt het uplowden van de foto´s erg lang bij blogger.Ik had liever wat meer foto´s geplaatst maar ik zit hier nu inmiddels 2 uur dus laat ik het hierbij.

Gisteren dus vertrokken uit St. Jean Pied de Port.
Mijn rustdag was heerlijk, ik heb rustig door het stadje gewandeld, geslapen, op het mooie "stille" terras van de herberg L´Esprit du Chemin gezeten. je hebt daar een prachtig uitzicht over het dal.
´s Avonds daar weer een heerlijke maaltijd gehad met weer een ander internationaal gezelschap. Canadezen en ook 2 Australiers.
Was heel leuk om ieders verhaal te horen.

Gisteren dus, om 8.20 uur reed ik het stadje uit via de D933 richting Pamplona of in het Baskisch Iruña.
In het dorpje Arnéguy is de grens met Spanje en daar heb ik maar even een foto van mezelf laten maken door een voorbijganger.
Vlak daarna kwam ik door Valcarlos ( Karelsdal), dit ligt in de vallei waar de legers van Karel de Grote hebben uitgerust na hun terugtocht van enkele veldslagen tegen de Moren.
Bij de pas van Roncevalles ( Puerta Ibañeta)werd het leger aangevallen door de Basken en daar verslagen op 15 augustus 778.

Hierna begint de klim van 16 km.naar de pas van Roncevalles de Puerta de Ibañeta op 1057 meter hoogte.
Deze pas heb ik nu ook genomen door de Pyreneeën. Bij zo´n klim draai ik de knop om en weet dat het een tijdje zal duren voordat ik boven ben, ik neem af en toe pauze en ik loop ook af en toe een stukje. Sommige stukken zijn me te steil en dan kost het me teveel kracht om dat te fietsen; ook verlies ik dan teveel snelheid en als je onder de 7 km. p.u. kom dan val je gewoon om als je bagage op je fiets hebt.
Vooral in de haarspeldbochten die volgen.
Maar je komt vanzelf een keer boven hoor!


Gerard en Geert uit Goirle kwam ik ook weer tegen, ik heb hun in St.Jean bij een restaurantje getroffen en we hebben toen even een praatje gemaakt.
Zij gaan ook naar Roncevalles.
De temperatuur gisteren was 25 graden, dus heerlijk weer.
Om 12.30 uur zie ik het grote kruis boven op de pas en.....ben ik boven!
Wow, dat is een goed gevoel!
En een prachtig uitzicht over het dal natuurlijk.
Er is ook nog een duitse man uit Trier die tegelijk met mij boven aankomt en een paar overwinningskreten slaakt. Toen hebben we van elkaar maar even een foto gemaakt.

Na een afdaling van ´n kilometer kom je in Roncevalles en hier zag ik Gerard en Geert weer die stonden te praten met een paar uit Hooge Mierde: Ien en Jan.
Na Jan zijn voorstel hebben we samen geluncht en dat was erg gezellig.
Ik vertelde over mijn actie en ik kreeg spontaan 20 euro van Jan en Ien en mijn lunch kreeg ik van Gerard en Geert. Geweldig.

Na de lunch hebben we nog even rondgekeken maar de kapel en museum waren dicht natuurlijk. Het was 13.00 uur en ging pas om 16.00 uur weer open.
Hoewel je hier een hele mooi stempel kunt krijgen ga ik daar niet op wachten.
We hebben nog even foto´s gemaakt en daarna ging ieder weer zijn eigen weg.

Ik ben doorgefietst naar het dorpje Zubiri en heb vannacht een een pelgrimsherberg overnacht.
Ik kwam daar nog een nederlands meisje tegen en nog 3 Canadezen die ook in dezelfde refuge in St.Jean zaten als ik.
We zijn ´s avonds samen gaan eten.
Deze herberg is vrij groot en het was maar goed dat ik mijn kleine fleecedekentje niet terug gestuurd heb naar huis want hier kreeg je geen deken. Er wordt verwacht dat je een slaapzak bij je hebt.


En vanmorgen heb ik de 20 km. naar Pamplona gefietst en daarom was ik al om half 10 in deze drukke stad.
Ik reed Gerard en Geert onderweg ook weer achterop, zo zie je elkaar steeds weer.
Zometeen fiets ik weer verder richting Puenta la Reina.
Het is inmiddels 14.30 dus laat ik het hierbij.
Het is hier nog steeds mooi weer, heerlijk. Ik hoop voor jullie ook.

tot de volgende keer, liefs Betsy

zondag 31 mei 2009

Fata Morgana? ... nee, de Pyreneeën











Allereerst kunnen jullie het vervolg van mijn vorige bericht ook lezen;
dat vorige bericht heb ik daar verder afgemaakt.

Ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve reacties!

Inmiddels ben ik gisterenavond aangekomen in St. Jean Pied de Port!! De Pyreneeën.
De eerste glimp hiervan zag ik eergisteren tussen Castets en Dax.
Elke keer al ik de bergen weer voor het eerst zie twijfel ik of ik het wel goed zie.
Je ziet de besneeuwde toppen in de verte heel vaag en wat later blijken ze ook echt te zijn.
Geweldig mooi.


Vanaf Soulac sur Mer ben ik langs de kust blijven fietsen. Over het algemeen zijn de fietspaden prima maar af en toe was er ook een heel slecht stuk.
Dan moet je heel geconcentreerd blijven om niet in een gat te rijden.
Bij een afdaling schiet er wel vaker zo'n beeld door mijn hoofd; wat er fout zou kunnen gaan.
Bij een vaart van 35-40 km p/u kan een steentje of kuiltje al genoeg zijn om je voorwiel dubbel te laten klappen zodat je met een salto mortale in de berm terecht komt of nog erger.
Dus het blijft opletten!

Het weer is heel erg mooi geworden, erg warm zo'n 28-32 graden en de hele dag zon.
Dus nu zoek ik graag de schaduw op.

Met mijn broer Jan contact gehad over mijn bagage en waar ik die zal achterlaten.
Ik denk dat het slim is om inderdaad zoveel mogelijk spullen terug te sturen naar Nederland voordat ik bij de Pyreneeën ben.
Afgesproken dat ik de spullen achterlaat bij Routiers Castets.(leuke zoeker voor mijn ANWB collega's!)
Daar zal een chauffeur van Brewel uit Breda, waar mijn broer voor werkt, zaterdag mijn bagage meenemen.
Dat bedrijf rijdt wekelijks een aantal keren naar zuid Frankrijk en Spanje met bloemen; mooi dat het zo geregeld kan worden. Bedankt broer!

Mijn route gaat daarom een beetje afwijken van het boekje.
Ik ben langs de kust blijven fietsen via Hourtin Plage, Carcans, Lacanau, naar Cap Ferret.

Ergens onderweg fietsten Georgette en Peter mij achterop.
Zij komen uit Leek en ik zag hen voor het eerst in Cambrai en later nog eens vlakbij Poitiers.
Samen kopje koffie gedronken terwijl we op het pontje moesten wachten.

Wat een prachtig gezicht in Cap Ferret: het grote Bassin 'd Arcachon en aan de overkant Dune de Pyla.

We nemen gezamenlijk het kleine fiets-voetgangers-pontje naar Arcachon, in Cap Ferret.
Wel moet eerst alle bagage van de fiets en aan boord gehesen worden en daarna worden onze fietsen ergens op het kleine dek vastgezet.
Er kunnen ongeveer 20 passagiers mee. Het is schitterend weer en na 40 minuten worden we afgezet bij de pier aan de noordwest kant van Arcachon.
Wat lijkt dit een mondaine stad zo na alle eenvoud van het platteland.





Van Arcachon besluit ik door te rijden naar Mimizan en moet ik dus langs Dune de Pyla en dat is een behoorlijke klim die ik ook loop trouwens;
Het is wel een eind, zo'n 60 km., naar Mimizan maar ik wil hier wat tijdwinst maken en dan kan ik de dag erna in Castets zijn.
Ik wil proberen om in het weekend in de Pyreneeën te zijn.
Het is 8 uur 's avonds als ik een hotelletje neem in Mimizan en ik er 120 km op heb zitten.
Hier kan ik ook mooi mijn spullen even sorteren en klaar maken om morgen af te geven in Castets.
Ik vraag aan de hotellier of hij misschien een weegschaal heeft zodat ik mijn spullen even kan wegen.
Dat kon en toen ben ik nogal geschrokken van het gewicht wat ik bij me had!!
Heb ik daar echt dat hele stuk mee gefietst?
Wat terug gaat naar Nederland is 12 kg.
Wat ik verder mee ga nemen 16 kg. Dus dat zal gaan schelen!
Daar komt dan nog wel het eten en drinken bij.

De volgende dag was ik rond de middag in Castets; Het is bijna allemaal vlak en fietst gemakkelijk.
Toen ik wegging in Castets was het behoorlijk wennen aan zo'n lichte fiets!!!
Ik zwieberde ( ja Frits... da's Brabants voor wiebelen) behoorlijk in het begin.
Geen voortassen en rackpack met tent en andere kampeerspulletjes meer;alleen mijn stuurtas, achtertassen en een kanozak met regenkleding heb ik nu nog.
Mijn boeken die ik had meegenomen zijn nog niet open geweest! Ik ben er nog niet aan toegekomen dus die heb ik ook terug gestuurd net als nog wat andere zaken die ik weinig gebruikt heb.
Voor het slapen heb ik alleen mijn lakenzak en een kussensloop bij me want in de hostals en refugio's zijn altijd dekens en kussens.

Bij routiers Castets loopt ook de D947 rechtstreeks naar Dax en dat is 16 km.
Ik besluit om langs deze weg te rijden omdat het niet druk is op dat moment en niet langs de route via Taller zoals in mijn boekje.
Ik vlieg!
Ik wil proberen nog tot Peyrehorade te komen en dat lukt gemakkelijk.
De weg naar Dax een één lange rechte en vlakke weg en ik ben daar om 2 uur.

Eigenlijk wil ik nog proberen om hier naar de kapper te gaan en als ik daar ben kan ik ook meteen geholpen worden. Prima, want het is heel erg warm en dan heb ik ook meteen een pauze.
In de namiddag vertrek ik weer uit Dax nadat ik ook nog een mooie stempel gehaald heb bij het toeristenbureau.




De 20 km. naar Peyrehorade gaan prima en mijn fiets voelt zo licht als een veertje.
Een paar kilometer verder ligt het plaatsje Sorde l'Abbaye en hier zoek ik de pelgrimsrefuge op.
Midden in het dorpje staat een oud baasje en hij wenkt me en vraagt of ik onderdak zoek. Ja, dus.
De refuge is er tegenover.
Hij is de beheerder en schrijft me in en zet een stempel in mijn paspoortje.
Ik ben alleen in de refuge en loop nadat ik gedoucht heb nog even naar het pleintje bij de kerk en drink nog wat.

De volgende dag, en dat was gisteren dus het laatste stukje van de route deel 2, het stuk naar St. Jean Pied de Port.
Het is prachtig en ik vind het geweldig om weer in de Pyreneeën te zijn.
3 Keer zijn we hier op vakantie geweest en het is hier zo mooi......
En nu fiets ik hier zomaar!

Elke dag realiseer ik mij wat een geluk ik heb dat ik dit kan doen en dat ik een bevoorrecht mens ben!

Toen ik hier gisteren in St.Jean via de oude weg langs la Madeleine binnenkwam, had ik weer geluk.
Ik zocht het adres van de refugio en toen ik daar voor de deur stond hing de eigenaar net een briefje op de deur met: " nog 1 plaats vrij" erop!!
En die kon ik krijgen. Super.

Nu, vandaag een rustdag en ik zit op een computer van het pelgrimsbureau aan de Rue de la Citadelle.
Hier tegenover heb ik vannacht geslapen in een heel mooie pelgrimsrefuge L' Esprit du Chemin. Deze is van nederlanders en gisterenavond heb ik samen met anderen die er ook verblijven, gegeten.
We zaten met 22 mensen aan tafel en hebben heerlijk gegeten.
Het was een internationaal gezelschap, er waren mensen uit o.a. Denemarken, Italie, Duitsland, Canada en Frankrijk natuurlijk.
Ik ben de enige die op de fiets is, de anderen zijn allemaal lopers.
De gastvrouw vertelt aan de anderen, over mijn actie voor KWF Kankerbestrijding.
Ik zelf ook natuurlijk en ze vinden het allemaal geweldig; dat geeft een heel goed gevoel.

St.Jean Pied de Port is een heel oud historisch stadje en ligt aan het riviertje de Nive.
De naam betekent: het begin van de tocht door de Pyreneeën.
Er is nog een stuk stadswal en er zijn 3 stadspoorten en het hoofdstraatje heeft een helling van wel 15% denk ik.
Vanaf hier zal de sfeer ook anders worden want er zijn jaarlijks duizenden mensen die hier vandaan op pelgrimage naar Santiago gaan.
Dat is hier al heel duidelijk te merken in de nauwe straatjes.
Er wordt veel onderdak aangeboden aan pelgrims.










Vandaag ga ik daar lekker van genieten, want morgen begin ik aan het laatste deel van de Jacobsroute: St.Jean Pied de Port > Santiago.
Nog ca. 850 km. te gaan.

Tot nu toe afgelegd van deze route vanaf Haarlem: 1518 km.
Totaal afgelegde kilometers vanaf Assen: 1856 km.

Ik kan hier mijn foto's niet op de computer zetten dus ik ga kijken of er nog een andere plek is waar ik dat kan doen.
Dus de foto's volgen nog.

vervolg:
Ben even weggeweest, en kom er net achter dat het Pinksteren is!
Hier beneden in het straatje bij de kerk, hoorde ik heel mooi zingen en ben de kerk even binnengegaan. Er stonden buiten ook mensen mee te zingen.Dat gaf toch wel een speciaal gevoel.
Toen kreeg ik in de gaten dat het Pinksteren is vandaag. Ik kan dus ook niet naar bibliotheek voor een andere internetaansluiting voor mijn foto's.
Die moeten maar even wachten, wel jammer want ze zijn erg mooi.

Oh ja, gisterenavond was hier een groep Amerikanen die ook de Chemin de Compostelle gaan fietsen.
Ze waren met ca. 20 jongeren en gaven een optreden met zang en jongleren.
Op deze manier zamelen ze geld voor hun onderhoud in.
Nog even met hun gekletst; was leuk.

Vanmorgen was ik in mijn kamer die uitkijkt op het hoofdstraatje en ik hoorde plotseling paardenhoefjes. Wat is dat?
Ik keek door het raam en daar kwam een man en een meisje met een volgepakte ezel voorbij lopen. Ik snel naar beneden met fototoestel en hem even aangesproken.
Het is een Zwitser die met zijn dochtertje van 10 jaar en de ezel de route naar Santiago loopt. Prachtig.

Oh ja, nog ter jullie informatie; ik heb, echt waar, nog steeds geen last van zadelpijn of anders damesleed!!

Trouwens gisteren toen ik bij La Madeleine het laatste heel steile klimmetje opliep in St.Jean, kwamen me 2 mannen al hijgend achterop rijden.
Ze komen uit Hapert en zijn 2 weken geleden vertrokken!
Ze hadden noodgedwongen de afgelopen 2 dagen moeten rusten omdat een van hen heel erg last had van zijn billen en hiervoor zelfs naar de dokter moest.
Ze willen over 2 weken in Santiago zijn!


dat was het eerst weer even,

heel veel liefs Betsy

dinsdag 26 mei 2009

De zee, duinen........Soulac-sur-Mer


Chatellerault

hallo allemaal,

Vandaag, de zee, zon, duinen...
Aangekomen aan de kust in Soulac-sur-Mer bij de monding van de Gironde.
In de St. Jacobs fietsroute is dit een alternatief van de route en omdat het mij een leuke afwisseling leek heb ik hiervoor op het laatste moment, in Poitiers, gekozen.

Totaal gefietste kilometers vanaf Assen: 1494
Van route Haarlem-Santiago : 1184

Mijn vorige berichtje was van 22 mei vanuit Tours.
De stad aan de Loire.
Veel pelgrimsroutes uit de noordwestelijke landen kwamen samen in deze verzamelplaats voor Santiago-gangers.
In Tours begint een belangrijke westelijke hoofdroute naar de Pyreneeen- de oorspronkelijke Via Turonensis- de weg naar Tours genaamd, zo lees ik in mijn gidsje.

Als ik een stad uitfiets vind ik dat een heerlijk gevoel.
Ik laat alle drukte weer achter en dan vind ik het heerlijk ald ik weer op een rustig weggetje rijd;
Het is prachtig weer als ik Tours uit fiets...... blauwe lucht, zon, de krekels tjirpen volop en de pedalen peddelen weer lustig door!!
Mijn Koga Rondonneur maakt zijn naam waar!

Ik kom weer door allerlei dorpjes en stadjes, o.a. Veigné aan de rivier de Indre.
Ik lees in mijn boekje dat dit vroeger ook een etappeplaats was aan de grote reisroute naar het zuiden.
In Ste.Catherine-de Fierbois is de huidige Mairie gevestigd in het vroegere 17e eeuwse hospitium.
Hier konden pelgrims goedkoop onderdak vinden op hun reis.
De kapel uit de 14e eeuw werd al snel een doel voor bedevaartgangers naar Santiago de Compostela; Jeanne d'Arc schijnt één van hen geweest te zijn.
Er zijn in in onze huidige tijd ook nog steeds plaatsen waar je als pelgrim geodkoop onderdak kunt vinden; zo'n onderdak heet een refuge.

Zo ook in het stadje St.Maure-de-Touraine, waar ik om half vijf aankom.
Bij de Tourist Information vlakbij de kerk krijg ik een hele mooie St. jaques stempel voor mijn pelgrims paspoort.
Ik zet mijn tentje op op de camping Municipal, kosten 5 euro!
Bij de plaatselijke Champion supermarkt kom ik Harm en Alie weer tegen; hebben we weer dezelfde camping uitgezocht; leuk weerzien.

De volgende dag zit ik om 8.30 weer op de fiets richting Poitiers;
Ik wil proberen daar vandaag aan te komen.
Bij de boulangerie nog vers brood en lekkers gekocht voor onderweg.
Via Chatellerault gaat de route richting Poitiers; glooiende landerijen en dorpjes waar de tijd lijkt stil te staan;
In zo'n dorpje hebben ze ook altijd aanplakborden; al een paar keer zie ik daar een afiiche met een lachende Sarkozy erop en een franse tekst met iets over Europa; zouden de mensen zich hier in zo'n dorpje iets van Europa aantrekken, vraag ik me af.

In Dissay, zie ik Frank en Sietske op een terrasje zitten; zij zijn ook onderweg naar Poitiers; even gekletst en dan fiets ik weer door.

Om half 5 fiets ik de stad in; ik zie dat het oude centrum met kathedraal heel hoog ligt; moet ik zo steil klimmen om daar te komen?
Daar heb ik op dat moment geen puf voor.
Er is ook geen camping in Poitiers zelf en ik besluit om in het hostel ( jeugdherberg - auberge jeunesse ) te overnachten.
Maar hoe die te vinden in deze drukke stad; de auto's razen om me heen en ik kan geen bordjes met herberg ontdekken.
In een telefooncel bel ik naar de Tourist Information om te vragen in welk deel van de stad ik moet zijn. Het is in het zuid-westen van de stad.

Als ik de telefooncel uitkom, rijd ik nog 50 meter door en kijk vertwijfeld waar ik langs moet met de fiets want er gaat een 4 baans autoweg omhoog!
Soms moet je gewoon geluk hebben......op de plek waar ik sta, staat het bordje met hostal erop!!!!!En de route loopt via een fiets/looppad laag langs de autoweg.
Dat geeft een goed gevoel, na 3 km. is het hostal gevonden en ik krijg een kamer alleen voor 16 euro met ontbijt.
Ik besluit 's avonds om de volgende dag niet terug te gaan naar het centrum maar om door te fietsen; het kost me teveel tijd.

Ik moet mijn verhaal hier onderbreken want iemand anders wil op de computer;
Ik zal morgen proberen om mijn verhaal af te maken en nieuwe foto's te plaatsen;

Vervolg:

Het is niet "morgen, maar een aantal dagen later dat ik verder kan gaan met dit verhaal.

Hoewel ik nog geen tegenslagen gehad heb, zijn er ook dagen met een extra plusje!
Zo'n dag was het ook toen ik uit Poitiers vertrok.
Toen ik 's avonds in het hostal was heb ik besloten om voor de alternatieve route langs de kust, te kiezen.
Die loopt via Saintes en Royan naar de monding van de Gironde.
Het lijkt me leuk om de zee te zien en het zal redelijk vlak zijn lijkt me.
In mijn routeboekje staat dit aangegeven.
Om 8 uur zit ik weer op de fiets, ( "my bike is my home" )en binnen 5 minuten had ik de route alweer opgepikt. Ik reed bij het hostal weg in oostelijke richting en kwam vrijwel direkt de borden met richting Ligugé tegen.

Weer een heerlijk gevoel als ik de stad uit rijd, het is vroeg, het is zondag, het is rustig en een beetje mistig.
In Ligugé kijk ik even bij de abdij die in het jaar 361 is gesticht en een van de oudste van het land is.
Hier verbleef ook St. Martin ( ja, "onze" Sint Maarten" ) lees ik ik mijn gids.
Bij een boulangerie koop ik brood en wat lekkers en bij een cafe neem ik een kop
café au lait.
Tegen de middag breekt de zon door en wordt het echt warm. Het is zo mooi fietsen door dit glooiende landschap.
Het geeft een herkenning van het "Frankrijk" gevoel van de fijne vakanties die we met ons gezin hier doorgebracht hebben. Krekels, vogels. En die geuren... gemaaid gras, bloemen; mmmm 's morgens ruik je dat zo goed.
Ik merk dat ik al een paar weken onderweg ben want de koolzaadvelden in het noorden hebben nu plaats gemaakt voor landerijen met graan en mais.
Ik geniet, ik fiets (bijna) alleen door een prachtig land.

In St. Sauvent neem ik pauze bij het plaatselijke cafeetje.
Er stopt nog een fietser en als hij mij ziet vraagt hij of hij erbij mag komen zitten.
Dat is ook zo leuk als je zo onderweg bent, je spreekt elkaar heel gemakkelijk aan, omdat je ziet dat die ander ook op reis is, dan wel te voet of op de fiets.
Zo maak je gemakkelijk een praatje en drinkt samen wat en wisselt verhalen uit.
Hij stelty zich voor als Philip, is Brit en komt uit de buurt van Sheffield en doet een 2 weekse fietstour.
Na 3 kwartier ga ik weer verder want ik wil proberen vandaag in Aulnay te komen en dat is wel 99 km.
De route op deze dag heeft nog wel een aantal klimmetjes en het is 's middags 4 uur als ik zie dat het nog 18 km. is naar Aulnay en 4 km. ervoor zou een camping moeten zijn in het plaatsje St. Léger.
Eerst nog een klim van 1 km en 6%.
Na zo'n dag fietsen ben ik natuurlijk best moe (wel voldaan moe)en die laatste kilometers en klim kunnen dan extra zwaar zijn.
Op zo'n moment neem ik dan eerst een pauze, ga lekker langs de kant zitten en ga wat eten en drinken. Wat brood, kaasjes, dadels, banaan.
Na 20 minuten kan ik er dan wel weer tegen en gaat zo'n klim en laatste kilometers een heel stuk gemakkelijker.
Ik fiets het laatste stuk door het Foret d'Aulnay en als ik het bos uitkom hangt er een bordje met "Camping Lizot" aan een boom. Mooi zo, er staat alleen niet bij hoe ver die camping dan nog is.
" rare jongens die fransen hoor, want ze hebben niet de gewoonte om de afstand erbij te zetten en er staat dus bijna op geen enkel aanwijsbord hoe ver een dorp of stadje nog is en dat is best lastig af en toe; het kan 100 meter zijn maar ook 10 km als je pech hebt"

Maar ik had weer geluk, ik sloeg linksaf en na 200 meter was de camping!!
En die zag er ook nog eens leuk uit. Erg aardige mensen.
Ik vertel over mijn tour naar Santiago en de eigenaresse loodst me mee de camping op.
Speciaal voor "Pelerins" krijg ik een stacaravan met eigen wc en douche om te overnachten voor maar 10 euro!!
Alweer geluk vandaag; in hun restaurantje kun je ook een 3 gangen dagmenu bestellen en dat neem ik dan ook maar. Lekker gegeten met een glaasje rose erbij.

Oh, ja, vandaag heb ik maar liefst 4 slangen of adders gezien.
2 lagen op de weg, dood.
1 lag zich te kronkelen op het warme asfalt en ik fietste er maar net langs.
en van 1 ving ik nog een glimp op voordat hij de berm in schoof.

Toen ik de volgende morgen weer vertrok om verder richting Royan te fietsen, was het eerst nog mooi weer.
Later kwamen er steeds meer wolken. Op de route van vandaag is de eerste wat grotere stad Saintes. Op dit stuk toch nog behoorlijk wat klimmetjes en voor mijn gevoel schoot ik niet echt op.
Om 3 uur 's middags was ik in Saintes en ik voelde wat druppels en de lucht was erg donker.
Het is een prachtige stad met o.a. een Romeins Amfitheater van 50 na Chr.
Ik las dat er bij de romaanse pelgrimskerk van |St. Eutrope een pelgrimsgite is en ging daar even kijken.
Vanaf 4 uur kun je daar terecht; eigenlijk vind ik het nog te vroeg om te stoppen en na even nadenken besluit ik om door te rijden.
Nog geen 500 meter verder begint het echt te regenen en er lijkt onweer aan te komen.
Weet je wat, ik draai om en ga terug naar de gite; het lijkt me niet verstandig om die 20 km. door te rijden, ook omdat er in de volgende dorpjes weinig onderkomens zijn.
Achteraf bleek dit een goed besluit te zijn, want ik was nog geen uur binnen en er barst een enorm onweer los met hagel.
Er is nog iemand bijgekomen, een man uit Orleans, Roger.
Hij is 2 weken aan het wandelen, en ik deel de gite dus met hem.


Refuge in Saintes






Hoe gaat dat nou in zo'n pelgrimsgite of herberg?
Deze gite is achter tegen de abdij gebouwd en bestaat uit een halletje, een douche met wc en een ruimte waarin 3 stapelbedden staan met een aanrecht en een grote tafel met stoelen.
Pelgrims kunnen zich meestal aanmelden vanaf 4 of 5 uur en dan is daar iemand tot een uur of 7, die je inschrijft.
Je krijgt een kopje thee of koffie en een mooie stempel in je pelgrimspaspoort en je betaalt een klein bedrag voor het onderdak.
Hier was dat 6 euro maar het kan soms ook een vrijwillige bijdrage zijn.
Je kunt van alles gebruik maken, er is een fornuis, potten, pannen, borden kopjes.
En meestal is er ook nog wat eetbaars, voor het geval je helemaal niets bij je zou hebben.
Je deelt het wel met anderen natuurlijk, dus je hebt dan wel weinig privacy.
Morgen verder naar Royan en de kust.

Het is donker als ik 's morgens opsta en de lucht is nog steeds dreigend.
Als ik Saintes uitfiets moet ik al meteen mijn regenkleding aandoen. Jammer dan.
Het is met het aan of uitdoen van je regenkleding wel eens lastig.
Net op het moment dat je denkt, nu kan ik het wel weer uitdoen, begint het weer te regenen. En als je te lang wacht om het aan te doen zijn je kleren alweer zo nat dat je er ook niks meer aan hebt.

De 35 km. naar Royan zijn enigzins saai met toch ook nog wat hellinkjes.
Als ik om 12 uur in Royan op een groot kruispunt sta barst er nog een flinke bui los.
Op dat kruispunt is ook een grote Le Clerq supermarché dus daar ga ik schuilen en direkt maar wat eten.
Na een uurtje begint de zon te schijnen!!
Ik fiets richting veerpont die me naar Pointe de Grave, aan de andere kant van de Gironde zal brengen.
Ik zie de zee....heerlijk.

Vanaf hier heb je een fietspadennetwerk langs de kust helemaal naar het zuiden;
"Piste Cycliste".
Daarna fiets ik nog een 10 km.en zoek een plekje op een camping aan zee.
Prachtig , het is heel ander weer geworden en de lucht is blauw en de temperatuur is inmiddels 25 graden; er is wel een stevige wind dus ik hoor de branding heel goed.
Mijn tentje staat 100 meter van zee en strand!
In het restaurantje hier kon ik de laptop even gebruiken tot er dus nog iemand kwam.

vrijdag 22 mei 2009

TOURS 860km

Hallo allemaal,

Gisteren om 17.30 uur aangekomen in Tours!


Van het traject Haarlem - Santiago was dit het eerste deel van de St. Jacobsroute: 860 km.
Totaal heb ik nu vanaf Assen 1166 km afgelegd.

Nou, ik ben best trots op mezelf en het gaat goed.
De route is prachtig en ik heb geluk, de afgelopen dagen is het prachtig weer met weinig wind.
Daar heb ik dus gebruik van gemaakt en ben van Chartres in 2 dagen naar Tours gefietst.
Het landschap hier is het landschap van de rivieren Oise, Eure en Loir ( niet te verwisselen met de Loire; de Loir mondt hier uit in de Loire).
De route liep een stuk langs deze rivieren, geweldig mooi.

Ook blijven Alie en Harm, Wouter en Janske, en ik, elkaar maar tegen komen, en elke keer nemen we weer afscheid, maar we zien elkaar steeds weer.
Het is heel leuk met hen, en hoewel we allemaal apart van elkaar vertrekken, zien we elkaar af en toe weer bij pauzes.
Door Alie en Harm ben ik al verschillende keren verwend onderweg met een lekker broodje en koffie of soep. Geweldig.


Alie en Harm










In Chartres op de camping kwam ook nog een Belg van 71 jaar op de fiets met echt een ieniemienie tentje! Hij paste er maar net in.
Ook kwamen er nog 2 vijftigers uit het westen van NL die samen naar Santiago gaan op de fiets.
Een van hen had, wat je zou kunnen zeggen, een nogal fors postuur; de ander een normaal postuur.
Ik moest stiekum erg lachten in mezelf toen ik ze 's avonds in hun piepkleine tentje zag schuiven: vanuit beide kanten van het tentje stak een been!!
En ook nog Harrie uit Spijkenisse die alleen op fiets met aanhangertje naar Santiago reist en 30 kg. bij zich heeft.
Nog even met hem gesproken over het gewicht van onze bagage en dat we een keuze moeten maken voor we traject 3 ingaan: Pyreneen-Santiago.

Ik heb die route nu wat beter bestudeerd en denk dat ik ook mijn kampeerspullen en nog wat andere spullen daar ga achterlaten.
Het zal mij bijna 10 kg. aan gewicht schelen .( nu heb ik 25 kg.)
Ik denk dat ik dat moet doen om binnen de tijd die ik heb, daar aan te komen.
Ik vind het wel heel erg jammer dat ik dan niet meer kan kamperen want dat bevalt me erg goed; maar ja ik zal wel een keuze moeten maken.


Janske en Wouter











Ook nog weer andere ontmoetingen ervaren:

Ontmoeting 8:

Frank en Sietske uit Nijmegen

Ergens onderweg ging ik koffie drinken en op terrasje zaten ook duidelijk 2 Nederlanders die ook op de fiets waren, Frank en Sietske uit Nijmegen.
Dus dan schuif je gemakkelijk bij elkaar aan en wisselt je ervaringen uit.
Gisterenavond kwam ik hen hier in Tours ook weer tegen. Leuk was dat.
Zij stonden te praten met een jongen uit Dresden, die ook de Jacobsroute doet.
Hij vertelde dat hij aan het einde van elke dag gewoon op iemand afstapt en vraagt waar of bij wie eventueel zou kunnen slapen; het is hem steeds gelukt om op die manier ergens gratis te overnachten.

Ontmoeting 9:

Anke uit Beverwijk

Mijn vorige bericht moest ik een beetje snel afmaken en dat kwam zo:

In Maintenon, bij het chateau van Madame le Maintenon, werd ik door Anke aangesproken.


(Chateau le Maintenon)

Ze was al 2 dagen in Chartres omdat ze haar routeboekje deel 2 had laten opsturen via Poste Restante.
Je kunt vanuit NL iets opsturen naar een postkantoor ergens in de wereld en dan kun je het onderweg zelf ophalen; je hoeft dan minder gewicht mee te nemen!
Maar haar pakje was nog niet aangekomen; dus 's avonds heeft ze op de camping een aantal pagina's van mijn boekje gekopieerd en ze zou de volgende dag verder gaan.
Ook telefoonnummers uitgewisseld voor de zekerheid want zij is ook alleen op reis en misschien kun je elkaar nog ergens mee helpen.
De dag erna belde ze mij dat het pakje wel was aangekomen en ze had met veel moeite geregeld dat ik het mocht ophalen bij het postkantoor.
Dus toen ze mij belde was ik bezig met mijn vorige bericht voor jullie, en had ik nog een uur om haar pakje af te halen.
Dat is allemaal gelukt gelukkig. We bleven contact houden en onderweg in Chateaudun kon ik haar het pakje geven. Samen koffie gedronken en besloten om die dag samen verder te fietsen naar Tours.
Bij het koffie drinken gaf Anke mij 10 euro voor mijn actie, als dank voor alle moeite!!

ontmoeting 10:

Eergisteren fietste ik voor de eerste keer een wandelaar achterop.
Het is Ron de Ruyter uit Schagen en hij is op 14 april uit Schagen vertrokken.
Even een stukje met hem mee gelopen en omdat ik net daarvoor bij een boulangerie 2 lekkere broodjes had gekocht, kon ik hem ook wat lekkers aanbieden.
Het moeilijkste voor de wandelaars is om onderdak te vinden en op tijd iets om te eten.
Als je aan het einde van de dag nog even 3 of 5 km moet lopen naar een winkel of slaapadres is dat een enorme opgave.
Met de fiets is dat dan een peuleschil!
Nou ook niet altijd hoor, want aan het eind van een lange fietsdag kan die 3 km. wel het dubbele lijken, heb ik ervaren.

Nu dus in Tours de stad aan de Loire; Prachtige bruggen over de rivier en een mooie oude stad.

Kathedraal Tours


Ik zit in een internetcafe vlakbij de kathedraal Saint Gatien.
Vannacht hier, samen met Anke, in het hostal geslapen; er waren alleen nog 1 persoons kamers dus lekker luxe; kosten incl. ontbijt 18 euro.
Gisterenavond met Anke hier vlakbij wat gegeten; het is een beetje een sport om iets te vinden waar je goedkoop kunt eten, nu was dat een 3 gangen menu voor 12 euro.

Wel even lekker om tot rust te komen; het is leuk om steeds mensen te ontmoeten maar ik heb me daardoor nog geen moment alleen gevoeld of zo.

Zonet ook met mijn broer Jan gebeld; hij werkt voor een transportbedrijf en hun vrachtwagens rijden ook naar Frankrijk en Spanje.
Hij had aangeboden om mijn spullen eventueel ergens op te halen. Dus dat gaat hij nu even bekijken.

Omdat ik hier dit internetcafe zag besloot ik om hier maar gebruik van te maken dan zijn jullie weer op de hoogte waar ik uithang.
De zon schijnt volop, de lucht is blauw en er is weer weinig wind.
Het is nu alweer 12 uur en ik zal vandaag dus een beetje rustig aan doen.
Ik vertrek zometeen en zal denk ik ongeveer 40 of 50 km rijden.

tot het volgende bericht....

liefs Betsy


Voor Chappelle Saint Jaques in Chautenaudun

dinsdag 19 mei 2009

Bonjour.......

Hallo lieve allemaal,

Dank jullie wel voor alle reakties, het is heel leuk om die te lezen.
Ik ben in het prachtige Chartres en gisteren hier aangekomen.
Misschien vinden jullie het lang duren voor er weer een nieuw berichtje komt maar in de kleine dorpjes waar de route langs gaat zijn echt geen internetcafé's.



Ik ben nu op camping municipal van Chartres.
Sinds mijn laatste berichtje alweer veel meegemaakt.
De afgelopen werkte het weer niet zo mee; bijna elke dag forse tegenwind en af en toe regen.
Ik heb de eerste "klimmen" 7% en 10% en "klimmetjes" al gehad; met al mijn bagage moet ik daar ook stukken van lopen. Dat gaat goed en daarna heb je vaak weer een flinke afdaling, zoals bijv. voor Gargenville, wel " km. tot je beneden in het centrum stond.
Maar nog even over de wind, dat is wel zwaar hoor. Wat ik dan doe is: vaker even stoppen, al is het maar een minuutje, maar dan kan ik weer verder.
Ook kan ik dan niet zoveel kilometers afleggen als ik wel zou willen, maar goed, ik lig nog op schema tot nu toe.

Ook weer leuke mensen ontmoet:

Ontmoeting met Ria en Joke uit Rotterdam/ Capelle ad IJssel

Toen ik Tournai verliet, fietsten hun mij achterop. Leuk natuurlijk; we hebben toen een stuk samengefietst en wat later ben ik gestopt en hun fietsten verder.
Het was rotweer deze dag, de hele dag regen.In de middag kwam ik hen weer tegen in Cambrai; we waren toen alledrie nat en koud en besloten een hotelletje te nemen.
Samen een "menu du jour" genomen en toen kwamen we weer wat bij;
De volgende dag nog steeds regen! Toch maar onze regenkleding aan gedaan en weer vertrokken. Later klaarde het weer op gelukkig maar er ging ook wat mis, maar dat lezen jullie verderop in mijn verhaal.
Die dag samen 90 km gefietst en een "gite" genomen in het dorpje Bussy 8 km boven Noyon. We waren geen winkel meer tegen gekomen en konden daar ook niet eten, dus alles te voorschijn gehaald wat we hadden en dat was: 3 zakjes aardappelpuree, sultana's, 2 bananen, thee en in de kast daar stond nog een pak spagetti en een potje kerrie, dus dat was ons avondmaal; van de boer konden we nog een fles wijn kopen; toch een voldaan gevoel daarna en we konden er met deze creativiteit ook om lachen.
De volgende morgen zijn we elk onze eigen weg weer gegaan; Joke en Ria fietsten zonder kampeerspullen en dat scheelt nogal wat.

Ontmoeting met Alie en Harm uit Roden en
Janske uit Den Bosch en Wouter uit Ede

Het was inmiddels 14 mei en ik kwam aan, op een beetje een verwaarloosde camping.
Wel vriendeljke mensen maar veel oude stacaravans; heel verbaasd was ik toen er nog een stel uit NL stond met fietsen; dit waren Alie en Harm uit Roden; leuk, praatje gemaakt natuurlijk; Hun gingen net boodschappen doen en vroegen of ze voor mij ook wat konden meenemen, nou dat was wel prettig natuurlijk!
Even later kwam er nog een stel aanzetten, ook op de fiets en dit waren Janske en Wouter uit Den Bosch en Ede.
Toen hebben we een gezellige avond gehad, samen gegeten en geborreld.
De volgende dag allemaal weer vertrokken op eigen gelegenheid maar we bleven elkaar maar tegenkomen.
Nou is het zo dat de campings niet zo dik gezaaid zijn in deze omgeving dus je bekijkt vooraf waar je ongeveer wilt uitkomen; en dat geldt natuurlijk ook voor hen dus 's avond stonden we weer gezamenlijk op dezelfde camping in Henonville.

De volgende dag weer verder en er stond toch een forse wind tegen!!
Om 2 uur had ik het even gehad en ik kreeg ook nog wat last van mijn knie; in de volgende 20 km die gingen komen zaten 2 klimmen van 3 km van 7%; het leek me niet verstandig om door te fietsen dus in het piepkleine dorpje Ruiel zag ik een hotelletje; 45 euro voor een kamer; een hele hartelijke ontvangst daar van de eigenaresse, ik kreeg koffie met appeltaart en een kamer met bad!
Ik voelde me niet echt moe maar heb toch de hele middag geslapen;'s avond had mevrouw een overvloedige maaltijd voor mij, geweldig!! Ik werd echt in de watten gelegd.
Toch schrok ik nog toen ik moest afrekenen; had er helemaal niet meer aan gedacht hoeveel geld ik eigenlijk bij me had; ik fiets steeds door hele kleine dorpjes waar ook geen geldautomaten zijn en in zo, n klein hotel kun je niet afrekenen met pin.
Ik had geluk, de rekening was 73,50 en wat denk je dat ik nog bij me had? 74,00 euro.
Af en toe moet je ook mazzel hebben.



Ik kon er weer tegen de volgende dag en begon aan de eerste klim van 3 km.
Dit stuk van de route zou erg druk zijn door de stad Gargenville; hier eerst naar de geldautomaat en voor de zekerheid maar een paar honderd euro opgenomen zodat ik niet nog eens in een situatie kom dat ik amper genoeg geld bij me heb.
In Gargenville, 2 Bruggen over de Seine, over de A13, over het spoor; maar omdat het zondagochtend was viel de drukte heel erg mee.

Achteraf gezien, had ik de vorige dag een goede keuze gemaakt om te stoppen, want nu
ging het allemaal prima.
Even later komen Wouter en Janske me achterop rijden en hebben we weer samen gefietst; wat een wind vandaag!
We besluiten om 50 km te rijden naar de volgende camping in Conde-sur-Vesgre.
Mooie camping, en daar stonden Alie en Harm ook weer; Leuk hoor.


Gisteren kwamen hier ook nog 2 mannen uit Rotterdam, geloof ik, en 1 man, Klaas uit Spijkenisse.
Ook op de fiets!
Die mannen hebben er flink de pas in en willen over 4 weken in Santiago zijn!!
Ik denk dat ze zichzelf nog behoorlijk tegen zullen komen om dat je op tijd rustdagen moet inlassen om weer wat te recupereren. Maar we zien wel; ieder moet het op een eigen tempo doen.

Vandaag dus een rustdag en de stad in gegaan, het is denk ik 2 km naar het centrum; eerst naar de kathedraal om een stempel te halen.
Ik ga lopen en besluit op laatste moment om toch alleen mijn rugzakje mee te nemen, foutje...
sta ik bij de kerk en heb ik mijn pelgrims paspoort nog in mijn andere tas zitten, dom, dom.
Ik weer terug naar de camping... het is prachtig weer dus geen probleem.
Wat een imposant gebouw!
De stad ademt eeuwenoude historie uit en ik had geluk dat ik om 12 uur bij de kathedraal stond; de klok begon te luiden... ik deed mijn ogen dicht..je voelde de trillingen en hoorde het zware galmen, van de klok uit de 16e eeuw, over de wijde omtrek. Prachtig.

Ik heb nog steeds geen last van zadelpijn of ander damesleed dus dat valt erg mee.

Wat er wel fout is gegaan:
Onder Cambrai gingen Joke, Ria en ik toch bij een omleiding door, en we kwamen toch in de blubber terecht!!!
Onze wielen waren helemaal geblokkeerd door de franse klei en we zijn 2 uur bezig geweest bij een wasserette om alles weer schoon te krijgen!

Nou lieve mensen dat was het weer even,

heel veel liefs Betsy

donderdag 14 mei 2009


Tournai

Richting Tournai

Richting Tournai

Mechelen

Mechelen

Galder, hier heb ik een stempel gehaald voor mn pelgrimspaspoort

Galder

Haarlem

Haarlem

Haarlem, op het groene bordje staat: St. Jacobs fietsroute, Santiago de Compostela 2974 (?) km

maandag 11 mei 2009

10 dagen onderweg

Hallo allemaal,

Op dit moment zit ik in een internetcafe in Tournai.
Gisterenavond hier aangekomen op een camping net aan rand van de stad.
De eerste 10 dagen zitten erop en ik laat jullie even weten hoe het gaat en wat ik beleefd heb.
Deze computer heeft een ander toetsenbord dan ik gewend ben dus het is af en toe een beetje zoeken naar de toetsen.
Toen ik mijn 1e berichtje maakte had ik niet zoveel tijd dus dat was wat sumier.
Nu wat meer tijd, dus....
In de eerste week heb ik het rustig aan gedaan omdat ik bang was om me te forceren; ik kreeg ook een beetje last van mijn knie dus heb ik toen 2x een rustdag genomen en
kon daarna weer door.

Hieronder zien jullie wat ik gedaan heb:

Van Assen naar Zwartsluis 62 km
Zwartsluis - Biddinghuizen 40 ,,
Biddinghuizen-Ekermeerderzand 40 ,,
Ekermeerderzand- Haarlem 79 ,,
Haarlem - Dordrecht 95 ,,
Dordrecht - Breda 42 ,,
Breda - Mechelen 93 ,,
Mechelen - Tournai 125 ,,

En daar ben ik nu. Vandaag een rustdag.

De eerste dagen had ik ook nodig om mijn boeltje een beetje op orde te krijgen; ik heb nog wat veranderd aan de indeling van mijn tassen omdat ik soms toch te lang aan het zoeken was en iets niet kon vinden.

Het slapen in mijn tentje gaat goed hoewel ik de eerste paar nachten altijd wel moet wennen aan het slapen op een matje en in een slaapzak.
Nu heb ik ook nog een lakenzak bij me en dat vergt nog wat extra behendigheid!
Je draait je nogal eens om, zo 's nachts, en voordat je het weet wordt je in de morgen wakker en lig je als een wokkel in je (laken)slaapzak.

Ook moet je een bepaald ritme zien te krijgen in je dag; momenteel is dat ik om 8.30 uur wil vertrekken, dus op tijd opstaan om tentje op te breken.
Het is fijn om zo vroeg weg te gaan want je hebt de hele dag voor je.
Tijdens zo'n dag fietsen stop ik elk uur eventjes, wat drinken, benen strekken.
Na 4 uur ga ik wat uitgebreider eten, liefst iets warms bij een locaal cafe/restaurant of zo, of ik koop zelf wat in supermarkt.

Het eten is heel belangrijk, je moet nl voldoende koolhydraten eten om je brandstof steeds aan te vullen; dus o.a. bruin brood,aardappels, pasta's, bananen, noten, vijgen, dadels.
Ik kan het beste elk uur wat eten dan blijf ik het slappe gevoel voor.
Aan het einde van de dag kun je het beste binnen 2 uur je hoofmaaltijd nemen, dan heb je de beste opname van voedingsstoffen en dat is weer goed voor het herstel van je spieren.
Heb ik ook nodig want mijn bovenbeenspieren voelde ik wel hoor de eerste dagen; het is nu alweer een stuk beter.

Tot nu toe heb ik redelijk goed weer gehad, met gisteren en eergisteren heel mooi weer, dus nog niks te klagen.

Ook heb ik onderweg al veel leuke reactie gekregen, zo in het voorbijgaan dat mensen iets roepen van : ¨goede reis¨, of zo; maar af en toe ook bijzondere ontmoetingen.

Bijzondere ontmoeting 1:

Een aardige mevr. van VVV Haarlem:
Ik vraag om een plattegrond van Haarlem. Kosten 2 euro.
Ze vraagt waar ik heen ga en ik vertel van mijn fietstocht en actie;
Zij wil dit ook zo graag een keer doen maar dan lopend.
Geeft ze me de kaart gratis mee!

Bijzondere ontmoeting 2:

In Dordrecht stop ik aan rand van stad bij een Emte supermarkt en er stapt tegelijkertijd een oude dame naast mij van haar fiets.
Ze zegt: waar gaat de reis heen zo bepakt en bezakt?
Ik vertel dat ik ben begonnen voor fietstocht naar Santiago. ( maar vertel eerst nog niets van mijn actie)
Begint ze haar verhaal te vertellen en ik kreeg letterlijk kippenvel!
Haar a.s. schoondochter had 5 jaar geleden geprobeerd naar Santiago te lopen; er was borstkanker geconstateerd en ze is toen nog samen met haar moeder de tocht begonnen maar niet afgemaakt. In 2005 was ze overleden.
Ik vertel over mijn actie en ze geeft mij spontaan 10 euro!!

Bijzondere ontmoeting 3:

In Ginneken Breda heb ik gelogeerd bij mevr. Leenders.
Een oude dame die in een heel groot mooi herenhuis woont en enkele kamers als hotelkamer verhuurd.
Dat was wel lekker zo even op een gewone kamer met bed, ( toch slecht geslapen)
De volgende morgen nog wat gepraat en het bleek dat ze ook borstkanker heeft gehad 8 jr. geleden;
Kreeg ik van haar spontaan 5 euro om een kaarsje op te steken in Santiago!

Bijzondere ontmoeting 4:

Eergisteren zit ik te lunchen op de markt in Rijckevorsel en komen er 2 mannen op de fiets aan, duidelijk Santigo gangers.
Nadat ze mijn fiets zagen komen ze bij me zitten en vertellen we over en weer over onze tocht.
Het zijn Joop en Paul, twee 60 plussers uit Venlo.
Wat later vertel ik over mijn actie, en Joop verteld dat zijn vrouw 3 jaar geleden is overleden aan gevolgen van borstkanker.

Na mijn lunch ben ik verder gefietst maar een paar uurtjes later fietsen ze mij achterop. Toen hebben we een heel stuk samen gefietst tot Mechelen.
Was echt heel leuk en we hadden prachtig weer.

Bijzondere ontmoeting 5:

Een stukje voor Aalst fietst me een wielrenner achterop en hij vraagt of ik naar Santiago ga.
" Ah wel, madammeke, zalle k'ik u dan even voorgaan, want d'er is hier unne deviasion zulle"
Dus hij is een stuk met me mee gefietst tot ik aan het riviertje de Dender was, want daar ging mijn route weer verder.
Kijk dat zijn nou leuke dingen voor een mens!

Nu ik in Belgie ben is het weer leuk om het taaltje hier te horen:
Wisten jullie dat:
ze hier politiek gezien geen lijsttrekkers maar lijstduwers hebben !

dat een verkeersdrempel : een verkeerstafel heet.

dat ze een: open huis, open deur noemen.

Dit was het eerst even lieve mensen,
jullie horen binnenkort wel weer wat van me.
Het heeft me hiet trouwens wel even moeite gekost om een internetcafe te vinden, maar met hier en daar vragen toch gelukt.

Ik geniet elke dag van mijn tocht, kom langs mooie landerijen, dorpjes en riviertjes.
Heb nu de eerste heuvels al gehad en het mooie van zo'n heuvel is, dat je na het klimmen altijd weer omlaag suist met zo'n 35 km per uur en dan kan je weer even bijkomen!

heel veel liefs Betsy